Visualizaciones

Projekt zakłada włączenie obecnych terenów Wisły w system przestrzeni publicznej przestrzeni rekreacyjnej. Obecnie obszar funkcjonuje jako „wyspa w mieście”: liczne bariery przestrzenne i komunikacyjne oraz rozwiązania kontroli kibiców nie pozwalają, aby teren stał się przestrzenią publiczną. Projekt zakłada scalenie Stadionu z Parkiem Jordana, ul Reymana staje się tunelem i rozprowadza transport indywidualny do parkingów podziemnych zlokalizowanych pod stadionem oraz pod przestrzenią parku. Następuje zacieśnienie relacji między przestrzeniami Stadionu, Parku oraz Błoni. Przestrzenie placu wokół bryły stadionu są przestrzeniami publicznymi, ogólnodostępnymi. Tuż przed meczem uruchamiany jest mobilny system kontroli dostępu (hydrauliczny system wysuwa bramki wejściowe z powierzchni placu) dzięki któremu istnieje możliwość izolacji przestrzeni publicznej oraz półpublicznej.

Ważnym problemem jest lokalizacja samego stadionu. Historyczny aspekt ul. Reymonta jest tu głównym elementem, lecz generuje poważny problem z komunikacją, dostępnością, oraz rozładowaniem ruchu. Liczba miejsc parkingowych około 3000 jest przewidziana pod możliwości przepustowe dróg (Reymonta, 3maja, oraz Alei). Rozwiązaniem okazał się ukłon w stronę komunikacji miejskiej oraz system Park&Drive. Zgodnie ze studium zagospodarowania miasta Krakowa zlokalizowana na schemacie parkingi, z których Szybkim Tramwajem dostajemy się bezpośrednio pod Stadion. Polityka miasta powinna być skierowana właśnie w tym kierunku, aby zachęcić do korzystania z transportu publicznego.

Sam Stadion jest bryłą dość prostą, kolor jest jak najbardziej neutralny, ponieważ istnieje problem kontekstu w jakim się znajduje. Dostęp jest z wszystkich 4 stron z tym że skarpa od Parku Jordana pozwala na wejście od poziomu II piętra. Elewację tworzy półprzeźroczysta powłoka tzw. membrana tekstylna. Ogranicza dodatkowo nadmiar promieni UV wspomagając w ten sposób system klimatyzacji w pomieszczeniach biurowych. Woda z dachu stadionu jest filtrowana i magazynowana w zbiornikach oraz wykorzystywana do podlewania murawy. Ogrzewanie systemem promienników podczerwieni. Ważnym aspektem jest zapobieganiu zjawisku miejscowej wyspy ciepła, Obiekt w związku z tym musi mieć możliwość przewietrzania. W projekcie zaproponowano przewietrzanie na 2 poziomach: na poziomie parteru oraz na poziomie dachu, zapewnia to prawidłową wegetację murawy.

Ważnym elementem jest zaprojektowanie stadionu tak, aby miał ekonomiczny sens. Stadion działa intensywnie przez w czasie dużej imprezy jak Euro 2012, a potem przychodzi rzeczywistość i problemy z utrzymaniem tak dużej przestrzeni. W kubaturze stadionu znajduje się miejsce na sportowy sklep wielkopowierzchniowy, liczne powierzchnie biurowe do wynajęcia, dodatkowo znajdują się ogólnodostępne restauracje, 2 hotele, 4 puby, muzeum Wisły, oraz całe zaplecze potrzebne dla piłkarzy. Ciekawym rozwiązaniem jest hotel, ponieważ pokoje noclegowe zlokalizowane są w boksach VIP. Podczas rozgrywek box działa jako ekskluzywna przestrzeń pod wynajem, natomiast przez cały tydzień działa jako pokój hotelowy.

Obiekt przez swoją multifunkcjonalność, sprawia, że cały czas „żyje” jest w pełni wykorzystywany i przede wszystkim jest ogólnodostępny, co jest podkreśleniem idei projektu.

• 

• 

 

• 

• 

 

• 

• 

 

• 

• 

 

•